செந்தில் - கவுண்டமணி சந்திப்பு

செந்தில் : அண்ணே.. அண்ணே வணக்குமண...
கவுண்மணி : ஏண்டா எல்மட் தலையா, பண்ணி மாரி கருத்துப் போயிருக்கியே ஏன்டா?

செந்தில் : அத ஏன்னே கேக்குறீங்க... அம்மாவ முதலமைச்சராக்க பிரச்சாரம் பண்ணப் போயிருந்தேன்ன...
கவுண்டமணி : டேய்... பண்ணி வாயா... நீ என்ன எப்படா அரசியல்வாதியான...

செந்தில் : அண்ணே... எங்க தாத்தாவுக்கு தாத்ததா சுதந்திரப்போராட்டம் நடக்குறப்பே ஓரமா நின்னு பாத்தார்னே..., எங்க பரம்பரையே அரசியல் பரம்பரைன்னே...
கவுண்டமணி : டேய் கருவாட்டு தலையா உங்கப்பன் பன்னி மேச்சிக்கிட்டிருந்ததா சொன்னே... இப்போ என்னடான்னா அரசியல் பரம்பரை, அது, இதுன்னு... உதார் விடுற...

செந்தில் : உங்களுக்கு எப்பவுமே பொறாமன்னே...
கவுண்டமணி : சரிடா... மேடையில நீ போய் என்னடா பேசினா....

செந்தில் : அம்மா வேதனையெல்லாம் (அய்யய்யோ...) சாதனையெல்லாம் சொன்னேன்னே...
கவுண்டமணி : என்னடா சாதனை... உங்க அக்கா வெள்ள நிவாரணம் வாங்கப்போய் மிதிப்பட்டு செத்தாங்களே... அதச் சொல்றீயா...

செந்தில் : அண்ணே... அம்மா அதுக்கும் சேத்துத்தான்னே நிவாரணம் தந்தாங்க...
கவுண்டமணி : டேய் எருமாட்டுத் தலையா... உங்க ஆயா... எலிக்கறி சாப்பிட்டு நாட்டுக்குனு செத்துப்போச்ச அத சொன்னீயாடா....

செந்தில் : அத மறப்பனான்னே.... (தலையை சொறிந்து கொண்டே, பேய் முழி முழித்துக் கொண்டு) எலிக்கறி சுருசியா இருக்குன்னு சாப்பிட்டாங்கன்னு.......
கவுண்டமணி : ஏண்டா நாயே.... பண்ணி... எரும மாடு... ஒவ்வொரு நாளா ஒரு பொய்யச் சொல்ற... டேய். உன்னையெல்லாம் நடுத்தெருவுல வெச்சு.... நாக்கப் புடுங்கனும்டா....

செந்தில் : அம்மா... போலீசு.... காப்பாத்துங்க.... காப்பாத்துங்க... என்று டவுசரோடு ஓடுகிறார்.... நாயெல்லாம் அவர துரத்திக்கினே போகுது....