காலக் கனவு!

வ. கீதாவின் சிந்தனையில் உருவான 'காலக் கனவு' இன்று ஸ்டெல்லா மேரீஸ் கல்லூரி அரங்கில் திரளான மாணவர்கள் மத்தியில் நிகழ்த்தப்பட்டது. நாடகத்துறையில் புது முயற்சிகள் இதில் கையாளப்பட்டுள்ளது. வரலாறு புத்தகமாகவும். நாவலாகவும். திரைப்படமாகவும். கவிதையாகவும். டாக்குமென்டரியாகவும் வடிக்கப்பட்டுள்ளது. தற்போது வரலாறு நாடகமாக்கப்பட்டுள்ளது. அதுவும் தமிழக பெண்ணுரிமை வரலாறு என்பது குறிப்பிடத்தக்கது.
பெண்ணடிமைத்தனம் நிலப்பிரபுத்துவ சமூக கட்டமைப்போடு இணைந்தது. இந்தியாவில் இன்றைக்கும் அரை நிலப்பிரபுத்துவ சமூக அமைப்பு தகர்க்கப்படாமல் உள்ளதை நாம் அறிவோம்.
நிலப்பிரபுத்துவ - முதலாளித்துவ சமூக அமைப்பில் மிகவும் கீழாக ஒடுக்கப்பட்டவர்கள் பெண்கள் என்பது குறிப்பிடத்தக்கது. தாழ்த்தப்பட்ட வகுப்பினரை விட பெண்களை மிகவும் கீழானவர்களாகத்தான் நம் இந்திய சமூகம் சித்தரித்துள்ளது.
இத்தகைய சமூக அமைப்பில் பெண்களுக்கு இடப்பட்ட அடிமை விலங்குகளை உடைத்தெறிய தமிழகத்தில் எழுந்த பல்வேறு போக்குகளை இந்நாடகம் மிகவும் அற்புதமாக படம் பிடித்துள்ளது.
குறிப்பாக 120 ஆண்டு கால வரலாறு இதில் படம் பிடிக்கப்பட்டுள்ளது. தேவதாசி முறை தொடங்கி பெண்களுக்கு கல்வி மறுக்கப்பட்டது முதல். குழந்தை மணம். விதவை மறுமணம். உடன்கட்டை ஏறுதல். போன்ற பல்வேறு சமூக விசயங்களை ஆழமாக உள்ளடக்கி இந்நாடகம் வடிவமைக்கப்பட்டுள்ளது.
இந்த அவல நிலைக்கு எதிராக போராடிய சுப்புலட்சுமி அம்மையார். மூவலுர் ராமமிர்தம்மாள். மணலுர் மணியம்மையார். ஜனாகியம்மாள். அயோத்திதாச பண்டிதர். பெரியார். மகாகவி பாரதியார்.... என நூற்றுக்கும் மேற்பட்டவர்கள் பெண்ணடிமைத்தனத்திற்கு எதிராக எவ்வாறு குரல் எழுப்பினார்கள் என்பதை மிக அழகாக வடிவமைத்துள்ளனர்.
நாடகம் கதை சொல்லும் பாணியை கையாண்டிருந்தாலும். அதனை மிகவும் நுட்பமாக பாடலுடனும். அட்டைப் படங்களைக் கொண்டும். தங்கது துடிப்பான நடிப்பின; மூலமும் கண்முண் கொண்டு வந்து நிறுத்துகின்றனர்.
குறிப்பபாக இதில் பெரும் பகுதி கையாண்டிருக்கும் மூல வசனங்கள் நெத்தியடியாக உள்ளது. தஸ்லீமா நஸ்ரினுக்கு எதிராக பிற்போக்கு பழமைவாதிகள் குரல் எழுப்பி வரும் வேளையில் தமிழகத்தில் சித்தி ஜிபைதா போகம் போன்ற இசுலாமிய பெண்மணிகள் செயல்பட்டிருக்கிறார்கள் என்பதை எடுத்துரைத்திருப்பது புதிய தகவலாக இருக்கிறது.
கதாபாத்திரங்களாக பேசும் ரேவதி. கவின். கப்னா. பொன்னி மற்றும் துணை பாத்திரங்கள் அனைவரும் மிசச் சிறப்பாக தங்களது பாத்திரத்தை நிறைவேற்றுகின்றனர்.
குறிப்பாக கவினின் குரல் இனிமையாக காற்றை கிழித்துக் கொண்டு கீதம் இசைக்கிறது. அதேபோல் பொன்னியின் குரல் கம்பீரமாக - கலகத்தின் குரலாக ஒலிக்கிறது.
கடந்த காலத்தை சிறப்போடு படம் டிபத்தவர்கள் நிகழ்காலத்தையும் கொஞ்சம் சித்தரித்திருக்கலாம். 40-60களில் திராவிட இயக்கம் பெண்ணுரிமை விசயத்தில் தாக்கத்தை உண்டாக்கியிருந்தாலும். அது தமிழகத்தில் தற்போது எந்த வடிவத்தில் உள்ளது என்பதை பரிசீலனைக்குரியதே!
அதே சமயம் இன்றைக்கு பெண்ணுரிமை சம்பந்தப்பட்ட விசயத்தில் சமூகத்திலும். அரசியலிலும். ஆரோக்கியமாக ஈடுபட வைத்திருப்பது இடதுசாரிகளே என்பதை பதிவு செய்ய வேண்டியுள்ளது.
மேலும் பெண்ணியம் என்ற தளம் தனித்து இயங்குவது சமூகத்தின் அடித்தளத்தை மாற்றுவதற்கு எந்த வகையிலான பாத்திரத்தை வகிக்கிறது. பெண்ணடிமைத்தனம் என்பது நிலவும் முதலாளித்துவ - நிலப்பிரபுத்துவ சமூக அமைப்பை மாற்றுவதோடு இணைக்கப்பட வேண்டும். நாடக ஒருங்கிணைப்பாளர்கள் இதனை கணக்கில் கொள்வது இன்னும் சிறப்பாக இருக்கும்.

மனித உரிமை ஆணையத்தின் எட்டப்(ப) பார்வை!

மார்க்சிஸ்ட் கட்சியையும் அதன் தலைமையிலான இடது முன்னணியையும் தாக்குவதற்கு அறிவு ஜீவி வட்டாரத்தில் ஒரு படையே கிளம்பியிருக்கிறது. மேலோட்டமான சில சிந்தனைகளை வைத்துக்கொண்டு மார்க்சிஸ்ட்டுகள் குறித்து அவநம்பிக்கை பிரச்சாரம் செய்ய முயன்ற இவர்கள், இப்போது மேற்கு வங்கத்தின் நந்திகிராமம் பிரச்சனையை தங்களுக்கு சாதகமாக பயன்படுத்தி வருகிறார்கள்.

வன்முறை மட்டுமே ஒட்டுமொத்த அரசியல் இலக்காகக் கொண்ட நக்சலைட்டுகளின் பிடியில் ஒரு வட்டாரமே சிக்கிக்கொண்டாலும் பரவாயில்லை, இடதுமுன்னணியின் செல்வாக்கை எப்படியாவது குறைத்துவிட வேண்டும் என்று கங்கணம் கட்டிக்கொண்டதுபோல் இவர்கள் செயல்பட்டுக் கொண்டிருக்கிறார்கள். மார்க்சிஸ்ட்டுகள் சொல்கிற எந்த விளக்கத்தையும் கேட்க மாட்டோம் என்ற, "கொள்கை உறுதியோடு இவர்கள் தங்களுடைய பிரச்சாரங்களைக் கட்டவிழ்த்துவிட்டுள்ளனர்.இந்தப் படையில் தேசிய மனித உரிமைகள் ஆணையத்தின் தலைவரும் இணைந்துவிட்டாரோ என்ற எண்ணம் ஏற்படுகிறது. ஏற்கெனவே நந்தி கிராமத்தில் என்ன நடந்தது என்பதை ஆராய்வதற்கான நடவடிக்கைகளை ஆணையம் துவங்கியிருக்கிறது.

புத்ததேவ் அரசு அதற்கு முழு ஒத்துழைப்பு அளித்து வருகிறது.இந்நிலையில் ஆணையத்தின் தலைவர் எஸ்.ராஜேந்திர பாபு, நந்தி கிராமத்தையும் குஜராத்தையும் ஒப்பிட்டு, கருத்துக் கூறியிருக்கிறார். குஜராத்தில் சட்டம் ஒழுங்கை மீறி மாநில அரசின் ஆசீர்வாதத்தோடு கட்டவிழ்த்து விடப்பட்டுள்ள மதவெறிக் கலவரத்தையும், நந்தி கிராமத்தில் மக்களை வன்முறையாளர்கள் பிடியிலிருந்து மீட்டு சட்டம் ஒழுங்கை நிலைநாட்ட மாநில அரசு மேற்கொண்ட நடவடிக்கையையும் ஒப்பிடுவதற்கு இவருக்கு எப்படித்தான் மனம் வந்ததோ?குஜராத்தில் நடந்தது இந்துத்துவா கூட்டத்தால் திட்டமிட்டு அரங்கேற்றப்பட்ட படுகொலை அரசியல். சிறுபான்மை மக்கள் - குறிப்பாக இஸ்லாமிய மக்கள் - பெரும்பான்மையினருக்கு கட்டுப்பட்டவர்களாக இருக்க வேண்டும் என்ற "பாடத்தை" போதிப்பதற்காக அந்த அரங்கேற்றம் நிகழ்த்தப்பட்டது. இரண்டாயிரத்திற்கும் மேற்பட்ட அப்பாவி முஸ்லிம் மக்கள் கொலை செய்யப்பட்டனர்.

அந்தக் கொலைகளுக்கு அரசாங்கப் பதவிகளில் இருந்தவர்களே கூட எப்படியெல்லாம் வழிகாட்டினார்கள், எப்படியெல்லாம் காவல்துறை கைகட்டிக்கொண்டு இருந்தது என்பது குறித்து ஏராளமான செய்திகள் வந்துள்ளன. ஒரு நிறைமாத கர்ப்பிணிப் பெண்ணின் வயிற்றைக் கிழித்து உள்ளே இருந்த சிசுவை வெளியே எடுத்து நெருப்பில் வீசுகிற அளவிற்கு மதவெறி போதை தலைக்கேறிய அந்தக் கூட்டம் கொலைவெறியாட்டம் நடத்தியது.

2002ம் ஆண்டு அந்தக் கலவரத்தில் பாதிக்கப்பட்ட ஆயிரக்கணக்கான அப்பாவிகள் தங்களுடைய இடங்களுக்கு திரும்பிச் செல்ல முடியாமல் அகதிகள்போல் வாழ்ந்துகொண்டிருக்கின்றனர்.நந்தி கிராமத்திலோ மக்களால் நிராகரிக்கப்பட்ட அரசியல் கட்சிகள் ஒரு ஆபாசக் கூட்டணி ஏற்படுத்திக்கொண்டு அந்த வட்டாரத்தைக் கைப்பற்றுவதற்கு சதி செய்தன. அந்தச் சதியின் ஒரு கூறாகவே அப்பட்டமான வலதுசாரிக் கட்சிகளான பாஜக, மம்தாவின் திருணாமுல் காங்கிரஸ் ஆகியவற்றோடு அதிதீவிர மாவோயிஸ்டுகளும் சேர்ந்துகொண்டார்கள்.

தீவிரவாதம் குறித்து மேலும் கீழும் குதிக்கும் பாஜக, திரிணாமுல் காங்கிரஸ் வகையறாக்கள் கொஞ்சமும் கூச்சமின்றி இந்த அதிதீவிரவாதிகளின் ஒத்துழைப்பை நாடினர். அதேபோல், கம்யூனிஸ்ட்டுகளையும் மற்ற இடதுசாரிகளையும் ஒட்டுக்காகக் கையேந்துபவர்கள் என்று ஓயாமல் கூறிக்கொண்டிருக்கும் நக்சலைட்டுகள் இந்தக் கும்பலோடு உறவு வைத்துக்கொள்ள தயங்கவில்லை.

அறம் வழுவிய இக்கூட்டணியால் சுமார் நான்காயிரம் மக்கள் அவர்களுடைய வீடுகளிலிருந்து வெளியேற்றப்பட்டனர். நில உரிமை பாதுகாப்புக்குழு என்ற பெயரில் ஏற்படுத்தப்பட்ட அந்தக் கூட்டணி, இந்த மக்களை அவர்களுடைய சொந்த நிலங்களிலிருந்து விரட்டியடித்தது. அவ்வாறு விரட்டப்பட்டவர்களில் தலித்துகள், முஸ்லிம்கள், விவசாயத் தொழிலாளர்கள், கைவினைத் தொழிலாளர்கள் என அனைத்துப் பிரிவினரும் இருக்கிறார்கள். இந்த ஆண்டில் மட்டும் இக்கூட்டத்தால் சுமார் 30 இடது முன்னணி ஊழியர்கள் கொல்லப்பட்டனர்.

இக்கூட்டத்தினரிடமிருந்து எண்ணற்ற துப்பாக்கிகள், வெடிமருந்துகள் உள்ளிட்ட ஆயுதங்களை - மாநில காவல்துறை அல்ல - மத்திய ரிசர்வ் காவல்படை கைப்பற்றியிருக்கிறது.வெளியேற்றப்பட்ட அந்த மக்கள் மீண்டும் தங்கள் வீடுகளுக்குத் திரும்பவம், தங்களது தொழில்களில் அமைதியாக ஈடுபடவும் இடது முன்னணி அரசு தன்னால் இயன்ற அத்தனை முயற்சிகளையும் செய்துகொண்டிருக்கிறது.

அந்த முயற்சிகளுக்கு துணையாக இருப்பதற்கு மாறாக, சில தொண்டு நிறுவனங்களும் - தங்களுக்கு வருகிற அந்நிய நிதிகளுக்கு விசுவாசமாக - நந்தி கிராமம் பிரச்சனை குறித்து நாடு முழுக்க திசைதிருப்பும் பிரச்சாரங்களை செய்து வருகின்றன.

இப்படிப்பட்ட பிரச்சாரங்களுக்கு சிலர் இரையாவது இயற்கைதான். ஆனால் பகுத்தறிவோடு பிரச்சனைகளை அணுக வேண்டிய மனித உரிமைகள் ஆணையம் இரையாகலாமா? நந்தி கிராமம் பிரச்சனை குறித்து ஆணையத்தின் விசாரணை முழுமையாக முடிந்து அதிகாரப்பூர்வ அறிக்கை வெளியாவதற்கு முன்பே அதன் தலைவர் இப்படி குஜராத்தையும் நந்தி கிராமத்தையும் ஒப்பிட்டது என்ன நியாயம்?

மேலோட்டமான தனிமனித உரிமை பேசிக்கொண்டு ஒட்டுமொத்தமான ஜனநாயக உரிமைகளை புதைகுழிக்கு அனுப்ப முயல்கிறவர்களின் குரலை ராஜேந்திர பாபுவும் எதிரொலித்திருப்பது வேதனையானது மட்டுமல்ல, விபரீதமானதும் கூட.
விரைவில் உண்மைகள் வெளியாகும். உள்ளங்கள் அதில் தெளிவாகும் - தேசிய மனித உரிமை ஆணையத் தலைவருக்கும்.

அ.குமரேசன்

கெட்டிக்காரன் புளுகு 8 நாளைக்கு! கோயபல்ஸ் புளுகு?

நந்திகிராம் தொடர்பாக நவம்பர் 22 அன்று பாராளுமன்றத்தில் நடைபெற்ற விவாதத்தில் மார்க்சிஸ்ட் கம்யூனிஸ்ட் கட்சி, ‘நந்திகிராம் கலவரங்களுக்கு திரிணமுல் காங்கிரஸ், மாவோயிஸ்ட்டுகள், பா.ஜ.க.வினரின் கூட்டு நடவடிக்கைள்தான் காரணம்' என்று குற்றம் சாட்டியிருந்தது.
இதற்கு பதிலளித்த பா.ஜ.க. எம்.பி.யும், எதிர்க் கட்சி துணைத் தலைவருமான சுஸ்மா சுவராஜ், ‘வன்முறை சம்பங்களைக் கண்டிக்காமல் வன்முறைகளுக்கு மாவோயிஸ்ட்டு நக்ஸல்கள்தான் காரணம் என்று மார்க்சிஸ்ட் கட்சி சாக்குப் போக்கு சொல்கிறது. ஆனால் அங்கு மாவோயிஸ்ட் இல்லை என்று மாநில உள்துறை செயலர் சொல்லியிருக்கிறார்" என்று மாவோயிஸ்ட்டுகளுக்கு வக்காலத்து வாங்கினார். மாவோயிஸ்ட்டு பயங்கரவாதிகளின் குரலை பாராளுமன்றத்திலேயே ஒலித்தார்.
இதற்கு விரிவாக பதிலளித்த மார்க்சிஸ்ட் கட்சி எம்.பி. சீத்தாராம் யெச்சூரி, "மாநில உள்துறை செயலர் அவ்வாறு கூறவில்லை என்று கூறியதோடு, நந்திகிராமத்தில் மாவோயிஸ்ட் இருப்பதாக தேசிய பாதுகாப்பு ஆலோசகர் எம்.கே. நாராயணன் கூட சொல்லியிருக்கிறார் அத்துடன், மாவோயிஸ்ட் வன்முறைச் சம்பவங்கள், நாட்டின் உள்நாட்டுப் பாதுகாப்பிற்கே பெரும் அச்சுறுத்தலாக எழுந்துள்ளது. நந்திகிராமத்தில் மாவோயிஸ்ட்டுகள் ஊடுருவியுள்ளனர். நந்திகிராமத்தில் இயங்கும் பூமி பாதுகாப்புக் குழுவினருக்கு ஆயுதங்களும், வெடிமருந்துப் பொருட்களும் ஏராளமாக அனுப்பப்பட்டிருக்கின்றன.''
மத்திய உளவு ஸ்தாபனத்தின் அறிக்கை இதனை உறுதிப்படுத்துகின்றது. தேவையானால், மத்திய உள்துறை அமைச்சர் இங்கு அமர்ந்திருக்கிறார், அவரிடம் எவர் வேண்டுமானாலும் தெளிவுபடுத்திக்கொள்ளலாம் என்று குட்டினார்.
சரி, இது குறித்து மாவோயிஸ்ட்டுகளின் அதிகாரப்பூர்வ பிரதிநிதி வரவரராவ் என்ன கூறினார் என்பதை பார்ப்போம்!
நவம்பர் 22 அன்று என்.டி.டி.வி.யில் பேட்டியளித்த மாவோயிஸ்டுகளின் அதிகாரப்பூர்வமான பிரதிநிதி வரவரராவ், ‘மாவோயிஸ்ட்டுகள் நந்திகிராமத்தில் தீவிரமாக செயல்படுகிறார்கள் அவர்கள் சி.பி.ஐ.(எம்)-யை கடுமையன எதிர்க்கிறார்கள், நான் நந்திகிராமத்திற்கு மே மாதத்திலும், ஜூன் மாதத்திலும் சென்றிருந்தபோது, அங்கிருந்த மக்களும், அறிவாளிகளும் ஆதரவளித்தனர், நந்திகிராம் நிகழ்வுகள் 60களில் நடந்த நக்சல்பாரி நிகழ்வுகளைப் போல் மாவோயிஸ்ட்டுகளுக்கு உதவி செய்கிறது. எனவே நந்திகிராமில் மாவோயிஸ்ட்டு தொண்டர்கள் இருக்கிறார்கள்." என்று வாக்குமூலம் அளித்துள்ளார்.
நாட்டில் தடை செய்யப்பட்ட இயக்கத்தின், பயங்கரவாத செயல்களுக்கு வக்காலத்து வாங்கும் மோடித்துவ பா.ஜ.க.வினர், மார்க்சிஸ்ட்டுகளை எதிர்க்க வேண்டும் என்ற ஒரே நோக்கத்தோடு பயங்கரவாத மாவோயிஸ்ட்டுகளோடு புனிதக் கூட்டுச் சேர்ந்துள்ளனர். மாவோயிஸ்ட்டுகளும் - பெரும்பான்மை - சிறுபான்மை மதவெறியர்களோடு அணிவகுத்துள்ளனர்.
மொத்தத்தில் சுஸ்மா சுவராஜின் கெட்டிக்காரத்தனமான புளுகு ஒரே நாளில் அம்பலப்பட்டு விட்டது!
- நடராஜன்

கோயபல்ஸ் சிஷ்யர்களின் முகமூடி கிழிந்தது!

நந்திகிராம நிகழ்வுகள் குறித்து நாடாளுமன்ற மக்கள வையில் விவாதம் நடைபெற்றது. வியாழனன்று மாநிலங்களவையில் விவாதம் நடைபெற்றது. விவாதத்தை துவக்கி வைத்து பேசிய பாஜக உறுப்பினர் சுஷ்மா சுவராஜ் மேற்கு வங்க அரசை கலைத்துவிட்டு, குடியரசுத் தலைவர் ஆட்சியை அமல்படுத்த வேண்டுமென்று கோரினார்.

இதைத் தொடர்ந்து இடதுசாரி கட்சி உறுப்பினர்களுக்கும், பாஜக உறுப்பினர் களுக்கும் இடையில் கடும் மோதல் ஏற்பட்டது நந்தி கிராமத்தில் மாவோயிஸ்ட்டுகள் இல்லை என்று மாநில உள்துறை அமைச்சர் கூறியிருப்பதாக சுஷ்மா கூறினார். இதை வன்மையாக மறுத்த சீத்தாராம் யெச்சூரி, மாநில உள்துறை செயலாளர் அவ்வாறு கூறவில்லை. மேலும், தேசிய பாதுகாப்புத்துறை ஆலோசகர் எம்.கே. நாராயணனே நந்திகிராமத் தில் மாவோயிஸ்ட்டுகளின் கைவேலை உள்ளது என்று சுட்டிக் காட்டியுள்ளார் என்று கூறினார். நேபாளத்தில் மாவோயிஸ்ட்டுகளை ஆதரிக்கும் மார்க்சிஸ்ட்டுகள், நந்திகிராமத்தில் மட்டும் எதிர்ப்பது ஏன் என்று சுஷ்மா சுவராஜ் அபத்தமாக உளறிக் கொட்டினார்.

இதற்கு உடனடியாக பதிலளித்த சீத்தாராம் யெச்சூரி, நேபாள மாவோயிஸ்ட்டுகளையும், நந்திகிராமத்தில் மாவோயிஸ்ட்டுகள் என்ற பெயரில் சீர்குலைவு வேலை களில் ஈடுபட்டுள்ளவர்களையும் ஒன்றுபடுத்தி பேசக்கூடாது என்று குறிப்பிட்டார். நேபாள மாவோயிஸ்ட்டுகள் ஜனநாயகத்திற்காக போராடுகிறார்கள். நந்திகிராமத்திலோ இவர்கள் மக்களை படுகொலை செய்கிறார்கள் என்று குறிப்பிட்டார். எனினும், மாவோயிஸ்ட்டுகளுடன் பேச்சுவார்த்தை நடத்த இடது முன்னணி அரசு தயாரா கவே உள்ளது என்றும் அவர் கூறினார். நந்திகிராமத்திற்கு துணை ராணுவப்படையினரை அனுப்புவதில் மத்திய அரசு தாமதம் செய்ததாக யெச்சூரி குற்றம் சாட்டினார். மேற்குவங்க மாநிலத்தில் 341 பிளாக்குகள் உள்ளன. ஒரு பிளாக்கிலும், மற்றொரு பிளாக்கில் சிறு பகுதியிலும்தான் பிரச்சனை உள்ளது. இதற்காக மாநில அரசையே கலைக்க வேண்டுமென்று பாஜக கூறுகிறது. குஜராத் மாநிலத்தையே கலவர பூமியாக்கிய பாஜகவினருக்கு இதைக் கூற உரிமையில்லை என்று யெச்சூரி கூறினார். மார்க்சிஸ்ட் கம்யூனிஸ்ட் கட்சி தலைமையிலான அரசை கவிழ்ப்பதற்காகவே பாஜக, ஆர்எஸ்எஸ், திரிணாமுல் காங்கிரஸ், அன்னிய நிதி உதவியுடன் செயல்படும் தொண்டு நிறுவனங்கள் என மகா கூட்டணியை அமைத் துள்ளனர் என்று குற்றம் சாட்டிய யெச்சூரி, உள்நாட்டு பாதுகாப்பு குறித்து பாஜக அடிக்கடி பேசுகிறது.

ஆனால், நந்திகிராமத்தில் மட்டும் மாவோயிஸ்ட்டுகளை பாதுகாத்து அவர்களை உற்சாகப்படுத்துகிறது. இது தான் உள்நாட்டு பாதுகாப்பு குறித்த அக்கறையா என்று அவர் கேள்வி எழுப்பினார். மாவோயிஸ்ட்டுகள் கூட் டத்தில் அத்வானி பேசியதை சுட்டிக் காட்டிய யெச்சூரி, நக்சலைட்டுகள் குறித்த தங்களது நிலையை பாஜக தெளிவுபடுத்த வேண்டும் என்று கூறினார்.

யெச்சூரி பேசிய போது, உரிய பதிலளிக்க முடியாத பாஜகவினர் கூச்சல் எழுப்பி ரகளையில் ஈடுபட்டனர்.

Thanks : http://www.theekkathir.in/

நந்திகிராம் பகடை காயின் நான்கு முகங்கள்!

நந்திகிராமில் மத்திய அரசின் இரசாயண தொழிற்சாலை அமைப்பது தொடர்பாக எழுந்த பிரச்சனையை அடுத்து. நந்திகிராம மக்கள் விரும்பவில்லையென்றால் அரசு தொழிற்சாலையை வேறு பகுதிக்கு மாற்றிவிடும் என்று அறிவித்த பின்னரும். மமதா பானர்ஜியும் - இசுலாமிய அமைப்புகளும் - நக்சலிசவாதிகளும் பெரும் அவதூறுகளையும் - வன்முறையையும் கட்டவிழித்து விட்டு சி.பி.எம். மற்றும் இடதுசாரி கட்சி ஆதரவாளர்களை அந்த கிராமத்திலிருந்து விரட்டியடித்தனர். இவர்ளது வன்முறையால் 3000க்கும் மேற்பட்ட மக்கள் நந்திகிராமத்திற்கு வெளியே அகதிகளைப் போல் முகாமில் தங்க வைக்கப்பட்டனர். எவ்வளவு நாளைக்கு கிட்டத்தட்ட 7 மாதங்களுக்கு மேலாக அவ்வாறு தங்கியிருந்தனர். சொந்த கிராமத்திலிருந்து பாலஸ்தீன மக்களைப்போல் விரட்டியடிக்கப்பட்டனர். மேலும் நந்திகிராமத்தை மாவேயிஸ்டுகள் - சுசி - நக்சலிச வாதிகள் - மமதாபானர்ஜி - இசுலாமிய அடிப்படைவாத அமைப்புகள் - பா.ஜ.க.வினர் என மொத்தமாக கூட்டுச் சேர்ந்து மெகா கூட்டணி அமைத்தனர். பூமி பாதுகாப்பு குழு என்ற பெயரில் எதிரும் புதிருமானவர்கள் நண்பர்கள் ஆனார்கள். நந்திகிராமத்தை மேற்குவங்கத்திலிருந்து அனைத்துவிதத்திலும் துண்டித்து விட்டனர். அரசு இயந்திரம் 9 மாதமாக செயல்பட முடியவில்லை. பள்ளிக்கூடங்கள் இயங்கவில்லை. அரசு அலுவலகங்கள் செயல்பட முடியவில்லை. நலத்திட்டங்கள் முற்றிலுமாக முடங்கியது. காவல்துறையினர் ஊருக்குள் நுழைய முடியவில்லை. இப்படி பல தொல்லைகளை கொடுத்தவர்கள் நக்சலிசவாதிகளை வெளியிலிருந்து ஆயுதங்களோடு நக்திகிராமத்திற்குள் வரவழைத்து இடது முன்னணி அரசுக்கு எதிரான போர்களமாக இதனை மாற்றி விட்டனர். அரசின் எந்தப் பேச்சுவார்த்தைக்கும் இவர்கள் இசைந்தபாடில்லை. மேலும் இந்தப் பிரச்சனையையொட்டி மேற்குவங்க அரசு போலீசாரோடு நுழைந்த பின்னணியில் 14 பேர் உயிரிழக்க நேரிட்டது. இதற்காக இடது முன்னணி வருத்தம் தெரிவித்தது. இதில் போலீசாரின் துப்பாக்கி சுட்டிக்கு பலியானர்கள் 8 பேர் மட்டுமே. மற்றவர்கள் நக்சலைட்டுகளின் தாக்குதலால் பலியானவர்கள். இதை தொடர்ந்து நந்தி கிராமத்தில் அமைதியை நிலைநாட்ட எடுத்துக் கொண்ட முயற்சிகளை எட்டி உதைத்த பூமி பாதுகாப்பு கமிட்டியினர். இடது முன்னணிக்கு ஆதரவானவர்கள் அனைவரையும் கிராமத்தை விட்டே துரத்தினர்.
இந்த பின்னணியில் மாநில அரசே மத்திய அரசை மத்திய படையை அனுப்பும்படி கேட்டுக் கொண்டது. மத்திய அரசும் மாற்றந்தாய் மனப்போக்கோடு நடந்தக் கொண்டது.
இந்திய வரலாற்றில் எதிர் கட்சிகள்தான் வழக்கமாக மத்திய பாதுகாப்பு படையை கோரும். ஆனால் மேற்குவங்கத்தில் மாநில அரசே கோரியது. காங்கிரஸ் இடது முன்னணி அரசுக்கு எதிராக என்ன நடந்தாலும் பரவாயில்லை என்ற மனப்போக்கோடு நடந்துக் கொண்டது. இதைத்தான் மத்திய அமைச்சரிடம் உணர முடிந்தது.
இந்த நிலையில் மத்திய பாதுகாப்பு படை நந்திகிராமத்திற்கு நுழைய கூடாது என்றவர்கள் பூமி பாதுகாப்பு குழுவினர்.
மத்திய அரசே கூட கைவிட்ட நிலையில் ஒரு மாநில அரசு என்ன செய்ய முடியும். இறுதி முடிவை மக்களிடமே விட்டு விட்டது. 9 மாதம் அகதிகளாக இருந்தவர்கள் மீண்டும் ஊர் திரும்பினர். பூமி பாதுகாப்பு குழுவினரை சந்தித்தனர். சொந்த கிராமத்திற்குள் சி.பி.எம். மற்றும் இடது முன்னணியின் கொடிகளோடு நுழைந்த வெற்றிக் கொடியை ஈட்டினர். கிராமத்தில் அமைதியை நிலைநாட்டினர்.
மேற்குவங்க ஆளுநர் இதைத்தான் அவர்கள் ரீ கேப்சர் செய்து விட்டார்கள் என்று கூறினார். இதற்கு என்ன அர்த்தம் என்று தெரியவில்லை! ஒரு கிராமத்து மக்கள் திரும்பவம் தங்களது இருப்பிடத்திற்கு வருவதே தவறா? அல்லது என்ன நடந்தாலும் மாநில அரசு வேடிக்கை பார்க்க வேண்டும் என்று கவர்னர் விரும்புகிறாரா என்று தெரியவில்லை? மேலும் இந்த விசயத்தில் மாநில கவர்னர் தனது எல்லையை மீறி தலையிட்டது ஜனநாயக விரோதமானது என்பதை அனைவரும் அறிவர். ஆனால் சட்டம் அறிந்த உச்ச நீதிமன்றம் வேடிக்கை பார்த்துக் கொண்டிருக்கிறது. மாநில சுயாட்சி குறித்து ஓங்கி முழங்குபவர்கள் கவர்னரின் அதிகார வரம்பு மீறலை கண்டித்துள்ளது நல்ல செய்தி.
மமதா பானர்ஜி தனது எம்.பி. பதவியை ராஜினாமா செய்து விட்டதாக தலைவிரி கோலமாய் நாடகம் ஆடினார். ஆனால் இதுவரையில் தனது ராஜினாமா கடித்தை சபாநாயகருக்கோ. ஜனாதிபதிக்கோ அனுப்பி வைக்கவில்லை என்பதுதான் உண்மை. இதுதான் மமதா?
பாஸிஸ்ட் புகழ் அத்வானி நந்திகிராமத்திற்கு ஓடோடி வருகிறார். அவருக்கு மாவோயிச புரட்சிவாதிகள் ரத்தனகம்பளம் விரித்து வரபேற்பு தருகின்றர். நக்சலிச பயங்கரவாதிகளை எதிர்ப்போம் என்று தினந்தோறும் ஊளையிடும் அத்வானி அவர்களத கூட்டத்திற்கு உள்ளேயே போய் ஆதரித்து பேசுகிறார். பா.ஜ.க. சங்பரிவாரம் பாசிசம் இந்தியாவில் நாங்கள்தான் உறுதியாக எதிர்க்கிறோம் என்று வேடம் போடும் நக்சலிசவாதிகள் அத்வானியின் பேச்சுக்கு மகுடி ஊதுகிறார்கள். மொத்தத்தில் பாசிசமும் - பயங்கரவாதமும் ஒரே கூட்டணியின் இரு முகங்கள் என்பதை வெட்ட வெளிச்சமாக நிரூபித்துள்ளனர்.
இவர்களோடு தற்போது சேர்ந்துக் கொண்டுள்ளது சிறுபான்மை மத அடிப்படைவாத பாசிசம். அவர்கள் நந்திகிராமப் பிரச்சனையையும் - தஸ்லீமா நஸ்ரினையும் இணைத்து கொல்கத்தாவில் ஊர்வலம் நடத்தி வெறியாட்டம் போட்டுள்ளனர். நகரத்தையே ஸ்தம்பிக்க செய்து வன்முறை வெறியாட்டத்தை நிகழ்த்தியுள்ளனர். இவர்களது நோக்கம் தஸ்லீமாவை மேற்குவங்க அரசு ஆதரிக்க கூடாது. உடனடியாக மேற்குவங்கத்தை விட்டு வெளியேற வேண்டும் என்று கோரி வன்முறையாட்டம் போட்டுள்ளனர். பெட்ரோல் குண்டுகளை வீசியுள்ளனர். பல பேருந்துகளை கொளுத்தியுள்ளனர். இடதுசாரி கட்சி அலுவலகங்களை கொளுத்தியுள்ளனர். மொத்தத்தில் நகரத்தையே தன் கையில் எடுத்துக் கொண்டுள்ளனர். மாநில காவல்துறையால் இதனை அடக்க முடியவில்லை அவ்வளவு வெறியாட்டம்! பின்னர்தான் மத்திய படை அழைக்கப்பட்டது. தற்போது இயல்பு நிலை திரும்பியுள்ளது.
மொத்தத்தில் என்ன புரிகிறது. 30 ஆண்டுகள் ஆட்சியில் இருக்கும் ஒரு கட்சிக்கு எதிராகவும் - இடது முன்னணி ஆட்சிக்கு எதிராகவும் பாசிஸ்ட்டுகள் - பயங்கரவாதிகள் - சிறுபான்மை மத அடிப்படைவாத பாசிஸ்ட்டுகள் - மமதா குழுவினர் இந்த நான்முக கூட்டணி மேற்குவங்கத்தை சீர்குலைவின் உச்சத்திற்கு தள்ளியுள்ளது. இதுபோல் வேறு மாநிலத்தில் இதுபோன்ற நம்பவங்கள் நடந்ததாக வரலாறு உண்டா? இவர்களுக்கு பின்னால் இருப்பவர்கள் யார்? கம்யூனிச விரோதிகள் - ஏகாதிபத்திய சக்திகள்! இவர்களது முகமூடி தற்போதே கிழிந்து விட்டது. இருப்பினும் மேற்குவங்க மக்கள் இவர்களை குப்பைக் கூடையில் வீசியெறிவார்கள்.
நாட்டு நடப்பை அலசும் நியாய தராசுகளே நீங்கள் எந்தப் பக்கம்?

நோம் சாம்ஸ்கியும் மற்ற அறிவாளிகளும்!

Chomsky and other intellectuals on Nandigram
To Our Friends in Bengal.

News travels to us that events in West Bengal have overtaken the optimism that some of us have experienced during trips to the state. We are concerned about the rancour that has divided the public space, created what appear to be unbridgeable gaps between people who share similar values. It is this that distresses us. We hear from people on both sides of this chasm, and we are trying to make some sense of the events and the dynamics. Obviously, our distance prevents us from saying anything definitive.

We continue to trust that the people of Bengal will not allow their differences on some issues to tear apart the important experiments undertaken in the State (land reforms, local self-government).
We send our fullest solidarity to the peasants who have been forcibly dispossessed. We understand that the government has promised not to build a chemical hub in the area around Nandigram. We understand that those who had been dispossessed by the violence are now being allowed back to their homes, without recrimination. We understand that there is now talk of reconciliation. This is what we favour.

The balance of forces in the world is such that it would be impetuous to split the Left. We are faced with a world power that has demolished one state (Iraq) and is now threatening another (Iran). This is not the time for division when the basis of division no longer appears to exist.

Noam Chomsky, author, Failed States: The Abuse of Power and the Assault on Democracy; Tariq Ali, author, Pirates of the Caribbean: Axis of Hope and editor, New Left Review; Howard Zinn, author, A Power Governments Cannot Suppress; Susan George, author, Another World is Possible if, and Fellow, Transnational Institute; Victoria Brittain, co-author, Enemy Combatant: A British Muslim’s Journey to Guantanamo and Back, former editor, Guardian; Walden Bello, author, Dilemmas of Domination: The Unmaking of the American Empire, and Chair, Akbayan, the fastest growing party in the Philippines; Mahmood Mamdani, author, Good Muslim, Bad Muslim: America, The Cold War and the Roots of Terror; Akeel Bilgrami, author, Politics and the Moral Psychology of Identity; Richard Falk, author, The Costs of War: International Law, the UN and World Order After Iraq; Jean Bricmont, author, Humanitarian Imperialism: Using Human Rights to Sell War; Michael Albert, author, Parecon: Life After Capitalism, and editor, ZNET; Stephen Shalom, author, Imperial Alibis: Rationalizing US Intervention After the Cold War; Charles Derber, author, People Before Profit: The New Globalization in an Age of Terror, Big Money and Economic Crisis; Vijay Prashad, author, The Darker Nations: A People’s History of the Third World.

The Hindu, 22nd November 2007

Editorials The challenge of Nandigram

Three days after the Left Front in West Bengal appealed for peace and for the “safe and secure return” to villages in the Nandigram area of all people forced to live outside, and in the aftermath of the beginning of peace talks at the local level, violence has erupted again in this area of rural West Bengal. The Maoists have resumed their armed campaign of terror; working people have been injured and killed in political violence; and, ever-willing to give chaos a chance, Trinamool Congress leader Mamata Banerjee has been reported as saying that her party would “paralyse West Bengal” indefinitely. For 11 months, the campaign spearheaded by the Bhumi Ucched Pratirodh Committee (BUPC, or “Committee to Prevent Eviction from Land”) has brought administration and development work to a halt, and has sought to cut the area off from government and state power. According to one estimate, 15,000 children could not be given pulse polio doses; Rs.2 crore worth of expenditure on health infrastructure has had to be abandoned; health facilities have been unable to function; and Rs.2 crore worth of investment on electrification could not be made. People of the region, particularly peasant families owing allegiance to the Left Front, were systematically evicted from their homes and villages, with the number of refugees swelling to 3,500.

In February 2007, the government announced that the chemical hub would not be established in Nandigram. Even that announcement brought no respite. On the contrary, the forced withdrawal of the police from certain areas provided a new opportunity for the Maoists to set up an armed presence in the region, and for the opportunist alliance represented by the BUPC to regroup and continue their campaign of violence and externment, and of preventing the administration from functioning. No government worth the name can stand aside when people are indefinitely denied the right to occupy their homes and pursue their livelihoods in peace, and, when finally the internal refugees seek to return to their homes, their paths are blocked by arms and landmines. The Central government, which depends on the Left for survival, has eventually responded to the request by the Government of West Bengal by releasing a battalion of the Central Reserve Police Force for deployment in the Nandigram region. Intelligent and speedy deployment of these paramilitary forces can contribute to the resumption of peace directly by means of their armed presence and, more importantly, as a confidence-building measure among the people. This newspaper has editorialised on the part played by political slowness in responding to a tricky situation as well as administrative mishandling of a volatile situation in the tragedy of Nandigram in March 2007. But once the State government made it absolutely clear that the chemical hub would not be established in Nandigram, what raison d’etre could exist for the disruptive activities of the BUPC and the continuing violence of the opposition in West Bengal? What is now manifest is that the peace process in Nandigram has its determined enemies.

The role of Governor Gopalkrishna Gandhi has, for a second time, come under the spotlight. In March 2007, he clearly stepped out of line in publicly airing his philosophical and tactical differences with the State government over Nandigram. He does not seem to have learnt any lessons from that experience and, in fact, his latest speaking out of line has had the effect of adding fuel to the flames. Let us concede that Nandigram represented a situation where the moral urge not to remain silent came into conflict with the restraints imposed by the constitutional office. Yet, of the restraints imposed by the office, there would seem to be little doubt, and a public statement critical of the government’s handling of the issue could not have been made without transgressing them. The Hindu has consistently regarded this as a major question of principle in the constitutional realm. The classic 1867 exposition of the role of the British monarch by Walter Bagehot applies equally to the office of the President and the Governor: “To state the matter shortly, the Sovereign has, under a constitutional monarchy such as ours, three rights — the right to be consulted, the right to encourage, the right to warn. And a king of great sense and sagacity would want no others. He would find that his having no others would enable him to use these with singular effect.” The right to advise and the right to warn are to be exercised in private and in confidence, and not through public statements. This restraint required of the head of state is not a mere constitutional formality but is based on sound democratic principles. In the first place, the head of state must not, through statements critical of its functioning, place himself or herself in conflict with the representative government, which has a greater democratic legitimacy. Secondly, the head of state should appear non-partisan and remain above the fray when controversial and divisive questions are being debated in the political sphere, and avoid any public statements that could give comfort to one side or the other. The Governor’s public statements on Nandigram both challenged the wisdom of the government’s approach and came down on the side of the critics of its action. Further, Mr. Gandhi laid himself open to the charge of remaining silent when the supporters of the Left Front were at the receiving end. His conduct through this crisis has been constitutionally indefensible. Yet the Left Front government must not get distracted by this. Its top priorities must be to re-establish peace, ensure human security, and resume development work in Nandigram. The CPI(M) has a special responsibility in this regard — among other things, to be manifestly fair in its dealings on the ground, and to restrain its cadre from any campaign of reprisal.

The Hindu, Monday, Nov 12, 2007

நந்திகிராமத்தில் நடப்பதென்ன?

மார்க்சிஸ்ட் கம்யூனிஸ்ட் கட்சியின் நாடாளுமன்ற மாநிலங்களவை உறுப்பினர் சீத்தாராம் யெச்சூரி மற்றும் மக்களவை உறுப்பினர் பாசுதேவ் ஆச்சார்யா, அனைத்து நாடாளுமன்ற உறுப்பினர்களுக்கும் திறந்த மடல் எழுதியுள்ளார். அதில் கூறப்பட்டுள்ளதாவது:-

நந்திகிராமத்தில் நடந்துள்ள நிகழ்வுகள் சம்பந்தமாக உண்மைச் சித்திரத்தை உங்கள்முன் அளிப்பதற்காகவே இக்கடிதத்தை எழுதுகிறோம்.

நந்தி கிராம மக்களுக்கு உதவி செய்து, அம்மக்கள் இயல்பு வாழ்க்கைக்குத் திரும்புவதற்காக மேற்கு வங்க அரசு மேற்கொள்ளும் நடவடிக்கைகள் ஊடகங்களால் இருட்டடிப்பு செய்யப்படுவதா லும், ஒருதலைப்பட்சமாக செய்திகளை வெளியிட்டுக் கொண்டிருப்பதாலும், இந்தக் கடிதத்தை உங்களுக்கு எழுத வேண்டிய கட்டாயத்தை எங்களுக்கு ஏற்படுத்தி இருக்கிறது. பெண்களுக்கு எதிராகவோ அல்லது அப்பாவி மக்களுக்கு எதிராகவோ வன்முறைச் சம்பவங்கள் எது நடந்திருந்தாலும், அதை யார் புரிந்திருந்தாலும் அவர்கள் கட்சி வித்தியாசமின்றி கடுமையாகத் தண்டிக்கப்பட வேண்டியவர்கள் என்பதில் எங்களுக்கு எந்தக் கருத்து மாறுபாடும் கிடையாது என்பதை முதலிலேயே தெரிவித்துக் கொள்கிறோம்.

அதேபோன்று “நில ஆர்ஜிதத்திற்கு எதிராக விவ சாயிகள் மேற்கொண்ட அமைதியான எதிர்ப்பின்’’ ஒரு பகுதிதான் நந்திகிராம நிகழ்ச்சிகள் என்பதும் கெடுநோக்குடன் செய்யப்படும் பொய்ப் பிரச்சாரமேயன்றி வேறல்ல என்று கூறி அவற்றை மறுதலிக்கிறோம். நந்திகிராம நிகழ்ச்சிப்போக்கு கள், ஆயுதந்தாங்கிய கும்பல் வன்முறை மூலமாக அப்பகுதியைக் கைப்பற்ற மேற்கொண்ட நடவடிக் கைகள் என்பதையும், அவற்றிற்கு அங்குள்ள எதிர்க்கட்சிகள் எவ்வித லஜ்ஜையுமின்றி ஆதரவளித்து, ஜனநாயகத்தையே கேலிக்கூத்தாக்கியுள்ளதும் ஆழமான கேள்விகளை எழுப்பியுள்ளன. இடது முன்னணியும், மேற்கு வங்க அரசும் எந்த ஒரு திட்டத்தை அறிவிக்கும்போதும், அப்பகுதி மக்களின் நம்பிக்கையைப் பெற்றபிறகு தான் அத்திட்டத்தை நிறைவேற்ற நடவடிக்கைகளை மேற்கொள்வதை கொள்கையாகக் கொண் டுள்ளன.

ஆயினும், இத்திட்டம் குறித்து மேலும் ஆழமான வகையில் விவாதம் நடைபெற்றுக் கொண்டிருந்த சமயத்தில்தான், ‘நந்திகிராமப் பகுதி சிறப்புப் பொருளாதார மண்டலத்திற்காக மாநில அரசால் எடுத்துக்கொள்ளப்பட இருக்கிற தென்றும், அங்கிருக்கும் மக்கள் அனைவரும் விரட்டியடிக்கப்பட இருக்கிறார்கள் என்றும், அங்குள்ள அனைத்துப் பள்ளிகளும், மருத்துவ மனைகளும், கோவில்களும், மசூதிகளும், கல்லறைகளும் நிர்மூலமாக்கப்பட இருக்கின்றன என்றும்’ ஒரு பொய்ப்பிரச்சாரம் கட்டவிழ்த்து விடப்பட்டது.

இவ்வாறு இழிவான பிரச்சாரத்தின் மூலம் மக்கள் மத்தியில் ஒரு கொந்தளிப்பான சூழலை உருவாக்க முயற்சிகள் மேற்கொள்ளப் பட்டன. மேற்குவங்கத்தில் உள்ள திரிணாமுல் காங்கிரஸ், காங்கிரஸ், எஸ்யுசிஐ, நக்சலைட்டுகள், ஜமி யத்-இ உலாமமா-இ ஹிண்ட், பாஜக, மற்றும் அந்நிய நாடுகளிலிருந்து நிதி பெறும் அரசு சாரா நிறு வனங்கள் ஒன்றி ணைந்து பூமி பாதுகாப்புக் குழு என்று ஒரு மேடையை ஏற்படுத்தி கலவரத்தில் ஈடுபட்டனர்.கலவரக்காரர்கள், ஆயுதங்களுடன் தங்கள் அராஜக வேலைகளில் இறங்கினார்கள். அங்கிருந்த பாலங்களையும் சாலை இணைப்புகளையும் தகர்த்தார்கள். இதனைத் தொடர்ந்து மாவோயிஸ்ட்டு கட்சியினர் அந்தப் பகுதிக்குள் கள்ளத்தனமாக நுழைந்து பூமிப்பாதுகாப்பு இயக்கத்தாருடன் இணைந்து கொண்டார்கள். பின்னர் அங்கு ஒரு பயங்கரமான சூழ்நிலையை உருவாக்கினார்கள்.

ஜனவரி 4, 5 தேதிகளில் நந்திகிராமம் மற்றும் கெஜூரி பகுதியை உலகத்துடன் இணைக்கும் அனைத்து சாலைகளையும் துண்டித்தார்கள். ஒரு 25 கே.வி. மின்சார துணை நிலையத்தையே தீக்கிரையாக்கினார்கள். மார்க்சிஸ்ட் கம்யூனிஸ்ட் கட்சியின் தல அலுவலகங்கள் கொளுத்தப்பட்டன. மார்க்சிஸ்ட் கட்சியைச் சேர்ந்தவர்களின் வீடுகள் சூறையாடப்பட்டன.

இதனையடுத்து மார்க்சிஸ்ட் கட்சி ஊழியர்களும் ஆதரவாளர் களும் புகலிடங்களில் முகாமிட வேண்டிய நிர்ப்பந்தத்திற்கு ஆளாக்கப்பட்டனர். இவ்வாறு விரட்டியடிக்கப்பட்டவர்களில் மார்க்சிஸ்ட் கட்சியின் இரு மாவட்டக் குழு உறுப் பினர்கள், இரண்டு வட்டாரக் குழு செயலா ளர்கள், ஆறு மண்டலக் குழு உறுப்பினர்கள், 16 வட்டாரக்குழு உறுப்பினர்களும் மற்றும் 56 கட்சி உ றுப்பினர்களும் அடங்குவர்.

200க்கும் மேற்பட்ட குடும்பத்தினர் நிவாரண முகாமிலும், உறவினர் இல்லங்களிலும் தங்க வைக்கப்பட்டனர். பின்னர் ஆயிரத்திற்கும் மேற்பட்டோர் இவ்வாறு விரட்டியடிக்கப்பட்டிருந்தனர். பின்னர் வன்முறை யாளர்கள் தங்கள் அராஜக நடவடிக்கைகளை அப்பகுதியில் விரிவாக்கினர். மேற்கு வங்க முதல்வர் நந்திகிராமப் பகுதியில் கட்டாயப்படுத்தி எவரிடமிருந்தும் நிலம் கையகப்படுத்தப்பட மாட்டாது என்று திட்டவட்டமாக அறிவித்தார். அமைக்கப்படவிருந்த பெட்ரோ கெமி கல் தொழிற்சாலை வேறிடத்திற்கு மாற்றப்படுவ தாகவும் அறிவித்தார்.

ஆயினும் வன்முறையாளர்கள் தங்கள் அராஜக நடவடிக்கைகளைக் கைவிடவில்லை, தொடர்ந்தனர். நந்திகிராமத்தில் வன்முறையாளர்களின் வெறியாட்டத்திற்கு மார்க்சிஸ்ட் கம்யூனிஸ்ட் கட்சி யைச் சேர்ந்தவர்கள் 27 பேர் இதுவரை பலியாகியுள்ளனர். வன்புணர்ச்சி, கொலை, கொள்ளை, தீக் கிரை முதலான சம்பவங்கள் தொடர்பாக ஐம்பதுக்கும் மேற்பட்ட வழக்குகள் பதிவு செய்யப்பட்டுள்ளன. அரசியலில் எதிர்ப்பு காண்பிப்பது என்பது நம்முடைய ஜனநாயக நடைமுறைகளின் ஒரு பகுதி தான். ஆனால், ஜனநாயகப்பூர்வமாக நடைபெறும் தேர்தல்களில் வெற்றி பெற முடியாதவர்கள், அப்பகுதிகளை வன்முறை மூலமாக ‘’கைப்பற்றுதல்’’ என்னும் இழிவான நடைமுறையை எந்த விதத்திலும் நியாயப்படுத்த முடியாது.

கடந்த பதினோரு மாதங்களில் ஐந்தாயிரத்திற்கும் மேற்பட்ட ஆண்கள், பெண்கள், குழந்தைகள் நந்தி கிராமத்திலிருந்து விரட்டியடிக்கப்பட்டுள்ளனர். இவ்வாறு விரட்டியடிக்கப்பட்டவர்கள் மேற்கு வங்க ஆளுநரைச் சந்தித்து தங்கள் அவலநிலை குறித்து எடுத்துரைத்துள்ளனர். உயர்நீதிமன்றத் திலும் மனுச்செய்துள்ளனர். ஆயினும் அவர்களி டமிருந்து எந்த பிரதிபலிப்பும் அவர்களுக்குக் கிடைத்திடவில்லை. நந்தி கிராமப் பகுதிக்கு உண்மை கண்டறிவ தாகச் சொல்லிச் சென்ற குழுக்களும் இவர்கள் பற்றி எவ்விதக் குறிப்பும் அளித்திடவில்லை, இவர்களை மனிதப்பிறவிகளாகவே அவை கருதிடவில்லை.சமீபத்தில் மத்திய ராணுவ துணை பிரிவுகள் நந்திகிராம பகுதிக்கு வந்தபின் நிலைமை கட்டுப்பாட்டிற்குள் வந்துள்ளது.

நிவாரண முகாம்களில் தங்கியிருந்தோர் மீண்டும் தங்கள் இல்லங்களுக் குச் சென்றுள்ளனர். மத்திய ராணுவ துணை பிரிவினரும் காவல்துறையினரும் இணைந்து நந்தி கிராம பகுதியை பாதுகாத்து சுற்றி வந்துகொண் டிருக்கின்றனர். இப்போதைய உடனடித்தேவை என்பது அங்கு அமைதி திரும்புவது என்பதேயாகும். அமைதியை விரும்பும் அனைத்துப் பகுதி மக்களும் நந்தி கிராம பகுதியில் இயல்பு வாழ்க்கை திரும்பிட ஒத்துழைப்பார்கள் என்று நம்புகிறோம். நாட்டின் அனைத்து மக்களும் முன்பு வாழ்ந்ததுபோலவே அமைதியுடனும் நல்லிணக்கத்துடனும் வாழ்ந்திட முன்வர வேண்டும்.

தமிழில்: ச. வீரமணி

ஜனநாயகப் போரில் பர்மா

தெற்காசிய பகுதியின் முக்கிய நாடுகள், குறிப்பாக இந்தியாவின் அண்டை நாடுகளான பாகிஸ்தான், பங்களாதேஷ், மியான்மர் (பர்மா), மற்றும் தாய்லாந்து, இந்தோனேஷியா ஆகிய நாடுகளில் இராணுவ சர்வாதிகார ஆட்சிகள் கொடிகட்டி பறக்கின்றன. நேபாளத்தில் நிலப்பிரபுத்துவ மன்னராட்சியிட மிருந்து ஜனநாயக ஆட்சியை நிலைநாட்டுவதற்கான போராட்டம் நடைபெற்று வருகிறது. மொத்தத்தில், நவீன உலகில் இத்தகைய முதலாளித்துவ இராணுவ சர்வாதிகார ஆட்சிகள் மக்கள் ஜனநாயகத்திற்கு பெரும் சவாலாக விளங்குகின்றன. ஏகாதிபத்திய காலனி ஆட்சியாளர்களை விரட்டியடித்த நாடுகள் தற்போது சரிவாதிகரிகளிடம் சிறைப்பட்டு கிடக்கின்றன. எனவே, அந்த வியாதி இந்தியாவில் பரவாமல் இருக்க நாம் விழிப்போடு இருக்க வேண்டியுள்ளது. அந்த அடிப்படையில் தற்போது பர்மாவில் நிலவும் சூழல்கள் குறித்து இந்தக் கட்டுரை அலசுகிறது.
உலக மீடியாக்களில் முக்கிய இடத்தை பிடித்துள்ளது பர்மா-மியான்மர். (இராணுவ ஆட்சியாளர்கள் பர்மாவை இனவாத போக்குடன் மியான்மர் என பெயர் மாற்றி விட்டனர்.) ஜனநாயகத்தை மீட்பதற்கான நீண்ட நெடிய போராட்டம் தற்போது உச்ச கட்டத்தை எட்டியுள்ளது. கடந்த 45 ஆண்டு களாக அடக்குமுறை இராணுவ ஆட்சியின் பிடிக்குள் சிக்கித் தவிக்கும் பர்மா ஜனநாயக சுதந்திர காற்றை சுவாசிக்கும் நாட்களை எண்ணிக்கொண்டிருக்கிறது. இல்லற வாழ்வை துறந்த லட்சக்கணக்கான புத்த துறவிகள் தற்போது உழைக்கும் மக்களுடன் இணைந்து ஜனநாயகத்திற்கான போராட்டத்தில் ஈடுபட்டு வருகின்றனர்.
ஏன் இந்த திடீர் போராட்டம்
அரிசி உற்பத்தியில் ஆசியாவின் அட்சயப் பாத்திரமாக விளங்கியது பர்மா. அரிசி மட்டுமா? ‘பர்மா தேக்கு’ என்றால் உலகப் புகழ் பெற்றது. வளம் பொருந்திய தேக்கு மரங்களை ஏற்றுமதி செய்யும் நாடு பர்மா. அத்தோடு இயற்கை எரிவாயுவில் உலகில் முன்னணியில் இருக்கும் நாடு. 30 டிரில்லியன் கன அடி இயற்கை எரிவாயுவையும், 3 பில்லியன் பீப்பாய் பெட்ரோலிய எண்ணை வளத்தையும் தன்மடியில் சுமந்து கொண்டிருக்கும் நாடு பர்மா!
இராணுவ ஆட்சியாளர்களின் சுகபோக வாழ்க்கை மற்றும் இராணுவத்திற்கான செலவு அதிகரிப்பு, போராடுபவர்களை ஒடுக்குவதற்கான நவீன ஆயுதங்களை வாங்குவது போன்ற நாசகர - சர்வாதிகார கொள்கையின் விளைவாக ஜெனரல் தான் ஷா தலைமையிலான இராணுவ அரசு பெட்ரோலிய பொருட்களின் விலையை 500 சதம் உயர்த்தியுள்ளது. இதுதான் தற்போதைய போராட்டத்திற்கான வித்தாக மாறி ஜனநாயக எழுச்சி கொண்டுள்ளது.
அன்றாட வாழ்க்கைக்கே அல்லல்படும் பர்மிய மக்கள், இந்த திடீர் விலை ஏற்றத்தால் அனைத்து அத்தியாவசியப் பொருட்களின் விலைகளும் கடுமையாக உயர்ந்ததாலும், குறிப்பாக உழைக்கும் மக்கள் அன்றாடம் பயன்படுத்தும் போக்குவரத்துக் கட்டணங்கள் பன்மடங்கு உயர்ந்ததாலும் நிலைகுலைந்து போயுள்ளன. வாழ்க்கையின் எல்லைக்கே துரத்தப்பட்ட பர்மிய மக்கள், இராணுவ ஆட்சியாளர்களின் துப்பாக்கி முனைகளை துச்சமாக நினைத்து தெருக்களில் இறங்கி சவால் விடுகின்றனர்.
போராட்ட பாரம்பரியம் மிக்க பர்மிய மக்கள்
குறிப்பாக ‘88 ஜெனரேஷன்’ என்று அழைக்கக்கூடிய போராட்டப் பாரம்பரியம் மிக்கவர்கள் இராணுவ ஆட்சியாளர் களின் விலை உயர்வுக்கு எதிராக கடந்த ஆகஸ்ட் மாதம் 19 ஆம் தேதியன்று 400க்கும் மேற்பட்டோர் வீதியில் இறங்கி கண்டனம் முழங்கினர். சும்மா இருக்குமா அரசு? போராட்டக்காரர்கள் மீது கடுமையான அடக்குமுறைகளை ஏவியதோடு, அவர்களை கைது செய்து சிறையிலும் அடைத்தது. இதைத் தொடர்ந்து, செப்டம்பர் 22 அன்று நாடு முழுவதும் உள்ள உழைக்கும் மக்கள், மாணவர்கள் மற்றும் புத்த துறவிகள் என பல்லாயிரக்கணக்கான மக்கள் தங்களது எதிர்பையும், கண்டனத்தையும் தெரிவித்து விலை உயர்வுக்கு எதிராகவும், ஜனநாயகத்தை வலியுறுத்தியும் முழக்கங்களை எழுப்பி, ஆங் சான் சூ குயி-யின் படங்களை ஏந்திக் கொண்டு பர்மா முழுவதும் போராட்டத்தில் குதித்தனர்.
அமைதியான முறையில் போராடியவர்களுக்கு எதிராக ஆங்காங்கே துப்பாக்கி சூடு நடத்தி பலரை கொன்று குவித்தது இராணுவ அரசு. பல்வேறு இடங்களில் தடியடி நடத்தி போராடியவர்களை சிறையிலும் தள்ளியது. இந்த சம்பவத்தை தொடர்ந்து பர்மா தலைநகர் ரங்கூன் மற்றும் மாண்டலேவில் செப்டம்பர் 24 அன்று லட்சக்கணக்கான புத்த துறவிகளும் - உழைக்கும் மக்களும் - மாணவர்களும் கலந்து கொண்ட பிரம்மாண்டமான கண்டன பேரணிகள் நடைபெற்றது. இது உலகின் கவனத்தை ஈர்த்தது. இந்த பேரணியில் முன்னணியில் நின்றவர்கள் லட்சக்கணக்கான புத்த துறவிகள் என்பது குறிப்பிடத்தக்கது. பல்வேறு பத்திரிகைகள் இதனை ‘ஜனநாயகத் திற்கான காவி புரட்சி’ என்றே வர்ணித்தது!
ஜெனரல் தான் ஷா தலைமையிலான அடக்குமுறை இராணுவ அரசு இதுவரை 500க்கும் மேற்பட்டவர்களை கொன்று குவித்துள்ளதோடு, 1000த்துக்கும் மேற்பட்ட புத்த துறவிகளையும், 5000த்துக்கும் மேற்பட்ட போராட்டக்காரர் களையும் சிறையில் தள்ளியுள்ளது. பல்வேறு புத்த மடாலயங் களுக்குள் அதிரடியாக நுழைந்து அங்கே ஆயுதங்கள் பதுக்கி வைப்பட்டிருப்பதாக கூறி அமெரிக்க பாணியில் அவர்களை கைது செய்து சிறையில் அடைத்துள்ளது.
மேலும், முக்கிய நகரங்களில் ஊரடங்கு உத்தரவை பிறப்பித்து தனது அடக்குமுறை தர்பாரை நடத்தி வருகிறது. 1988 ஆம் ஆண்டு ஆங் சான் சூகி தலைமையில் நடைபெற்ற ஜனநாயகத்திற்கான போராட்டத்தின் போது 3000 பேரை கொன்று குவித்து பர்மாவை ரத்த வெள்ளத்தில் மூழ்கடித்தது போல், இம்முறையும் அதே பாணியை பின்பற்றி ஒடுக்குமுறையை ஏவியுள்ளது. துப்பாக்கி ஏந்திய இராணுவ ஒடுக்குமுறையாளர் களுக்கு எதிராக பல்லாயிரக்கணக்கான மக்கள் தங்களை சுட்டுத் தள்ளுமாறு நெஞ்சை நிமிர்த்தி போராடி வருகின்றனர்.
உலகின் கவனத்தை திருப்பிய இன்டர்நெட்
நவீன தகவல் தொழில்நுட்ப புரட்சியின் உயர்ந்த அம்சமான இணையதளம் - இமெயில் - வலைபதிவு - செல்போன், கையடக்க மொபைல் கேமிரா போன்றவற்றின் வளர்ச்சியை மிகச் சரியாக பயன்படுத்திக் கொண்டது உழைக்கும் வர்க்கம். பர்மாவில் நடைபெறுவது என்ன? என்பதை உலகம் இதன் மூலம் அறிந்து கொள்ள முடிந்தது. லட்சக்கணக்கான மக்களின் எழுச்சியும் - இராணுவ ஆட்சியாளர்களின் ஒடுக்குமுறையும் உலக மக்களை பர்மாவின் பக்கம் திருப்பியது. இதனை உணர்ந்து கொண்ட இராணுவ அரசு அதற்கே உரிய குணத்தோடு பர்மாவிலிருந்து இயங்கும் அனைத்து இணையதளம் மற்றும் செல்போன் சேவைகளை ரத்து செய்துள்ளதோடு, தன்னுடைய ஒடுக்குமுறை களையும் தீவிரப்படுத்தியது. குறிப்பாக சொல்ல வேண்டும் என்றால் ஆட்சியாளர்களின் ஒடுக்குமுறைக்கு ஜப்பானிய பத்திரிகை நிருபர் கென்ஜி நாகாய் துப்பாக்கி சூட்டில் பலியானதும் சர்வதேச கண்டனத்திற்கு உள்ளானது. உலகம் முழுவதும் உள்ள மனித உரிமை அமைப்புகள் பர்மாவுக்கு எதிராக தங்களது கண்டனக் கணைகளை தொடுத்தன.
இந்த சம்பவங்களை உற்று நோக்கிய சர்வதேச சமூகம் பர்மாவில் நடைபெறும் இராணுவ சர்வாதிகாரத்திற்கு முற்றுப் புள்ளி வைக்க வேண்டும் என்று பல்வேறு வகைகளில் நிர்பந்தித்து வருகிறது.
அமெரிக்காவின் ஜனநாயக வேடம்
இதனை பயன்படுத்திக் கொண்டு அமெரிக்கா மற்றும் பிரிட்டன் ஏகாதிபத்தியவாதிகள் பர்மாவில் நுழைய தங்களை ஜனநாய கத்தின் காவலர்களாக காட்டிக் கொள்கின்றனர். பனாமா, ஆப்கானிஸ்தான், ஈராக் என பல்வேறு நாடுகளில் அமெரிக்கா வழங்கி வரும் ஜனநாயக சேவை எத்தகையது என்பதை உலகம் நன்கு உணர்ந்துள்ளது. மேலும், தற்போது பாகிஸ்தானில் ஜனநாயகத்தை புதைகுழிக்கு அனுப்பிய முஷாரப்பின் பின் அமெரிக்காவின் கையிருப்பதையும் உலகமறியும்.
பர்மாவின் இயற்கை வளங்கள் மீது கண் வைத்து காய்நகர்த்தும் நாடுகள் ஒரு புறமும், பர்மிய மக்களுக்கு ஜனநாயக ஒளி பிறக்க வேண்டும் என்று விரும்புகிற நாடுகள் மறுபுறமும் என இருமுனைகளில் செயலாற்றுகின்றன.
தற்போது பர்மாவில் ஜனநாயகத்தை மீட்டெடுக்க ஐக்கிய நாடுகள் சபை இப்ராஹிம் கம்பாரியை தூதுவராக அனுப்பி வைத்து அங்குள்ள இராணுவ ஆட்சியாளர்களிடமும், ஜனநாயக போராளி ஆங் சான் சூ குயி-யிடமும் பேச்சுவார்த்தை களை நடத்தி வருகிறது. மறுபுறத்தில் அமெரிக்கா பர்மா மீது அழுத்தமான பொருளாதார தடைகளை விதிக்கப்போவதாக மிரட்டி வருகிறது. அதன் அர்த்தம் என்ன தெரியுமா? பர்மிய உழைக்கும் மக்களை மேலும் பட்டினி போட்டு பணிய வைப்பது என்பதுதான். அல்லது சர்வாதிகாரி தான் ஷா இராணுவ அரசு அமெரிக்காவின் சொல்லைக் கேட்கும் கிளிப்பிள்ளையாக மாற வேண்டும் என்பதுவே அதன் உள்நோக்கம். அல்லது பர்மாவில் இராணுவ ஆட்சியாளர்களுக்கு பதிலாக தங்களது கைப் பாவையை கொண்டு வரவேண்டும் என்ற ஜார்புஷ் மற்றும் கண்டலிசா ரைசின் விருப்பம்.
மேலும், தென் கிழக்கு ஆசிய நாடான பர்மா புவி அரசியல் ரீதியாக மிகவும் கேந்திரமான பகுதியாக விளங்குகிறது. குறிப்பாக, சீனாவின் 2210 கிலோ மீட்டர் எல்லையை அது பகிர்ந்து கொண்டுள்ளது. மறுபுறம் இந்தியா, தாய்லாந்து உள்ளதால் அமெரிக்காவின் இராணுவப் பார்வை அங்கு விரியாமல் இருக்குமா? இந்திய - அமெரிக்க இராணுவ ஒப்பந்தத்தை பயன்படுத்தி யுத்த தந்திர ரீதியாக சீனாவிற்கு எதிரான நிலையெடுத்து வருவதை இடதுசாரிகள் கண்டித்து வரும் நிலையில், தற்போது அது பர்மாவை பயன்படுத்தி தன்னுடை எதிர்கால இராணுவ திட்டத்தை நிறைவேற்றத் துடிக்கிறது. மேலும் பர்மா 30 டிரில்லியன் கன அடி இயற்கை எரிவாயுவை கொண்டுள்ள ஒரு நாடு என்பதையும் கணக்கில் கொள்ள வேண்டியுள்ளது! பெட்ரோலிய வளத்திற்காக ஒரு ஈராக் என்றால் இயற்கை எரிவாயுவிற்காக பர்மா தேவைப்படாதா? ஈரான் - பாகிஸ்தான் - இந்தியா குழாய் வழி இயற்கை வாயுத் திட்டத்தை புதைகுழிக்கும் அனுப்பத் துடிக்கும் அமெரிக்காவின் சூட்சமம் இங்குதான் உள்ளது. மொத்தத்தில் அமெரிக்காவின் உதட்டளவிலான ஜனநாயக சேவை என்பது நிலைகுலைந்து வரும் தன்னுடைய டாலர் பொருளாதாரத் தோடு தொடர்புடையதே என்று அறுதியிட்டுக் கூறலாம்.
ஏகாதிபத்திய எடுபிடி எழுத்தாளர்கள் அமெரிக்காவை ஜனநாயக காவலராக சித்தரிப்பதோடு, சீனாவை ஜனநாயக எதிரியாகவும் காட்டி வருகின்றனர். சீன மற்றும் பர்மாவின் வரலாற்றை படிப்பவர்களுக்கு ஒரு விஷயம் நன்றாக புரியும். இந்த இரு நாடுகளுக்கும் 17 ஆம் நூற்றாண்டிலிருந்தே நல்லுறவு இருந்து வருவதை காண முடியும். மேலும், பிரிட்டிஷ் மற்றும் ஜப்பானிய ஏகாதிபத்தியத்திடமிருந்து 1948 ஜனவரியில் விடுதலைப் பெற்ற பர்மாதான் உலகிலேயே முதன் முதலில் சோசலிச சீனாவை ஆதரித்த கம்யூனிஸ்ட் அல்லாத முதல் நாடு என்பது குறிப்பிடத்தக்கது. வரலாற்று ரீதியாக நல்லுறவை வைத்துக் கொண்டுள்ள சீனாவிற்கு எதிராக விஷம் கக்கும் பிரச்சாரத்தை முதலாளித்துவ எடுபிடிகள் தொடர்ந்து செய்து வருவது அமெரிக்க வழியிலான ஜனநாயகத்தை காப்பதற்கே தவிர பர்மாவின் நலனுக்காக அல்ல!
விடுதலைப் போரிலிருந்து இராணுவ ஆட்சியை நோக்கி...
பர்மாவை தனது காலனியாக வைத்திருந்த பிரிட்டிஷ் ஏகாதிபத்தி யத்திடமிருந்தும், ஜப்பானிய பாசிஸ்ட்டுகளிட மிருந்தும் அந்நாட்டு கம்யூனிஸ்ட்டுகளும், தேச பக்தர்களும் இணைந்து நின்று வீரஞ்செறிந்த போராட்டம் நடத்தியதன் விளைவாக 1948 இல் பர்மா சுதந்திர நாடாக மாறியது.
அந்நாட்டின் விடுதலைக்காக பாசிஸ்ட்டு எதிர்ப்பு முன்னணி என்ற பெயரில் பல்வேறு தேச பக்த சக்திகளை ஒன்றிணைத்து களம் கண்டு போரிட்ட பர்மா கம்யூனிஸ்ட் கட்சியின் முதல் செயலாளர் ஆங் சான் மற்றும் அவரது சகாக்கள் 1947 இல் துப்பாக்கியால் சுடப்பட்டு படுகொலை செய்யப்பட்டனர். அப்போது நடைபெற்ற தேர்தலில் வெற்றி பெற்று ஆட்சி பொறுப்பை ஏற்பதற்கு முன் இந்த சம்பவம் நடைபெற்றது. இதைத் தொடர்ந்து பாசிஸ்ட் எதிர்ப்பு முன்னணியில் ஆங் சானோடு இணைந்து பணியாற்றிய யூ நூ சுதந்திர பர்மாவின் முதல் பிரதமரானார்.
விடுதலைப் பெற்ற பர்மாவின் முதல் பிரதமராக வரவேண்டிய ஆங் சானை ஒழித்துக் கட்டிய ஆளும் வர்க்கம் அந்நாட்டில் வலுவாக இருந்த கம்யூனிஸ்ட் போராளிகளையும், ஜனநாயக உரிமைகளுக்காக களம் கண்டவர்களையும் கருவறுப்பதற்கான தொடர் சதி வேலைகளில் ஈடுபட்டது. அதன் ஒரு பகுதியாக யூ நூ தலைமையிலான கட்சியில் ஏற்பட்ட பிளவைத் தொடர்ந்து ஏற்பட்ட குழப்பமான அரசியல் நிலைமையை பயன்படுத்திக் கொண்ட பர்மா இராணுவத் தளபதி நீ வின் 1962 இல் ஆட்சியை கைப்பற்றிக் கொண்டார்.
ஜெனரல் நீ வின் தலைமையிலான இராணுவ சர்வாதிகார அரசு ‘பர்மா சோசலிஸ்ட் திட்ட கட்சி’ என்ற பெயரில் புதிய கட்சியை ஏற்படுத்தியதோடு ‘பர்மிய வழியிலான சோசலிசம்’ என அலங்காரமான பெயரில் பல கட்சி செயல்பாடுகளையும், சட்டமன்றம், நீதிமன்றம் போன்றவற்றை முடக்கியதோடு, சர்வதேச சமூகத்திடமிருந்தும் பர்மாவை துண்டித்துக் கொண்டு, அனைத்து தொழில்களையும் தேசவுடைமையாக்கிக் கொண்டு (இராணுவ உடைமையாக்கிக் கொண்டு) முன்னேறப்போவதாக கூறி, பர்மா கம்யூனிஸ்ட் கட்சியை (சி.பி.பி.) சட்ட விரோதம் என தடை செய்து, அவர்களை வேட்டையாடவும் செய்ததோடு, பல கட்சி ஜனநாயக நடைமுறையை சவப்பெட்டிக்குள் தள்ளியது. மொத்தத்தில் ஆட்சிமன்றம், நீதிமன்றம், பத்திரிகை சுதந்திரம் போன்ற ஜனநாயக உரிமைகளை காலில் போட்டு மிதித்தது.
தொடர்ந்து இராணுவ வீரர்களின் படை பலத்தை அதிகரித்ததும், அவர்களுக்கு சலுகைகள் மேல் சலுகைகளை வாரி வழங்கியும் அடக்குமுறை - சர்வாதிகாரத்தின் மூலம் ஆட்சியை தக்க வைத்து வந்தது. இதன் மூலம் அனைத்து வழியிலும் பர்மா சுதந்திர காற்றை சுவாசிப்பதிலிருந்து நிறுத்திக் கொண்டது. இதனால் ஏற்பட்ட பொருளாதார நெருக்கடிகள் அம்மக்களை படுகுழியில் தள்ளியது. இராணுவ அதிகாரிகளின் கைகளில் கொண்டு வரப்பட்ட நிறுவனங்கள் முறையாகவும், திறமையாகவும் நிர்வகிக்காமல், ஊழலுக்கு இரையாகி முடங்கிப் போனது.
இந்நிலையில், மேலும் ஒரு தாக்குதலை தொடுத்தது நீ வின் அரசு. அதாவது, பர்மா ரூபாய் நோட்டுக்கள் செல்லாது என்று அதிரடியாக அறிவித்தது. இதனால் உழைக்கும் மக்கள் சிறுகச் சிறுக சேகரித்து வைத்த சேமிப்பு தொகை அனைத்தும் மொத்தமாக பறிபோனது. குறிப்பாக 1960 இல் 670 டாலராக இருந்த தனிநபர் வருமானம் 1989 இல் 200 டாலராக குறைந்தது. அரிசி ஏற்றுமதியில் முதலிடத்தில் திகழ்ந்த பர்மா மோசமான ஆட்சியின் காரணமாக அந்நாட்டு மக்களை பிச்சை எடுக்கும் நிலைக்குத் தள்ளியது. இதன் விளைவாக ஏற்பட்டதே 1988 எழுச்சி.
இந்த எழுச்சியை ஒடுக்குவதற்கு சக்தியற்ற நீ வின் பதவி விலகி அந்த இடத்தில் தனது கைப்பாவைகள் பலரை பதவியில் அமர்த்தினார். இருப்பினும் மக்களின் தொடர் போராட்டம் மற்றும் எழுச்சியின் விளைவாக 1989 இல் இராணுவ உயர் அதிகாரிகளைக் கொண்ட குழு ஆட்சியை கைப்பற்றியது. இந்தக் குழு பர்மாவில் அமைதியையும் - வளர்ச்சியையும் நிலை நாட்டப் போவதாக கூறிக் கொண்டு ‘அரசு அமைதி - மற்றும் வளர்ச்சிக் கவுன்சில்’ என்ற பெயரில் இராணுவ உயர் அதிகாரிகளைக் கொண்ட குழுவின் (ஜூன்டா) ஆட்சியாக தன்னை மாற்றிக் கொண்டு புதிய வடிவம் எடுத்தது. அதன் தற்போதைய சர்வாதிகாரிதான் ‘ஜெனரல் தான் ஷா’.
1988- 89களில் பர்மாவில் ஜனநாயகத்திற்கான போராட்டம் வீறு கொண்டு நடைபெற்றுக் கொண்டிருக்கும் சூழலில் ஆங் சாங் சூ குயி-இன் தாயாரின் உடல் நிலை பாதிப்படைந்ததைக் கேள்வியுற்று சூ குயி தன்னுடைய கனவர் மற்றும் இரண்டு குழந்தைகளுடன் பர்மாவிற்கு திரும்பினார். ஆங் சான் சூ குயி-யின் தந்தை ஆங் சான் பர்மிய மக்களின் அடையாளம். அந்த பாரம்பரியத்தில் வந்த ஆங் சான் சூ குயி-யை சந்திக்க மக்கள் சாரை சாரையாக வந்தனர். அத்தோடு நாட்டில் நிலவும் அடக்குமுறை, சர்வாதிகாரம் மற்றும் தங்களது துன்ப துயரங்களை விளக்கியதோடு, அவருக்கு தங்களது ஆதரவையும் தெரிவித்தனர்.
பர்மாவின் அப்போதைய குழப்பமான அரசியல் நிலையும், போராட்ட சூழலும்தான் ஆங் சான் சூ குயி-யை களத்திற்கு இழுத்து வந்தது. உழைக்கும் மக்களோடும், போராடும் மாணவர்களோடும் கரம் கோர்த்த ஆங் சான் சூ குயி நாடு முழுவதும் சுற்றுப் பயணம் மேற்கொண்டு ஜனநாயகப் பாதையில் பர்மாவை மீட்டெடுக்க வேண்டும் என்று முழங்கினார். இதற்கு நாடு முழுவதும் பலத்த ஆதரவு கிடைத்தது. அத்தோடு தனது ஆதரவாளர்களைக் கொண்டு என்.எல்.டி. - நேஷனல் லீக் பார் டெமாக்ரசி (ஜனநாயகத்திற்கான தேசிய கட்சி) என்ற பெயரில் புதிய கட்சியை துவக்கினார். பல்வேறு ஜனநாயக மற்றும் முற்போக்கு சக்திகள் இந்த அமைப்பில் தங்களை இணைத்துக் கொண்டனர்.
இரத்தக் கறை படிந்த 88
இதைத் தொடர்ந்து வீறு கொண்டு எழுந்த போராட்ட பேரலையை ஒடுக்குவதற்கு திட்டமிட்ட இராணுவ அரசு ஆகஸ்ட் மாதம் 8 ஆம் தேதி 1988 அன்று (8.8.1988) 3000க்கும் மேற்பட்ட போராட்ட வீரர்களை துப்பாக்கி குண்டுக்கு இரையாக்கியது. ஜனநாயக ரீதியான அமைதி வழியிலான போராட்டத்தை இரத்த வெள்ளத்தில் மூழ்கடித்தது இராணுவ சர்வாதிகார அரசு. இதில் 500க்கும் மேற்பட்ட புத்த துறவிகள் கொல்லப்பட்டனர். நூற்றுக்கணக்கான மாணவர்களும், தேச பக்தர்களும் இந்த துப்பாக்கி சூட்டிற்கு பலியாகினர். பல்லாயிரக்கணக்கான மக்கள் சிறையில் அடைக்கப்பட்டதோடு, ஆயிரக்கணக்கானோர் நாட்டை விட்டே விரட்டியடிக்கப் பட்டனர். லட்சக்கணக்கான மக்கள் தாங்கள் குடியிருந்த இடத்திலிருந்து புலம் பெயர்ந்து சென்றனர்.
போராட்டத்தில் ஈடுபட்ட ஆங் சான் சூகுயி வீட்டுச் சிறையில் அடைக்கப்பட்டார். அவரது கணவர் மற்றும் குழந்தைகள் கூட அவரோடு இருப்பதற்கு அனுமதிக்கப்பட வில்லை. இரத்த வெறி பிடித்த இராணுவ ஆட்சியாளர்கள் துப்பாக்கி முனையில் தங்களது ஆட்சியை நிலை நிறுத்திக் கொண்டனர்.
இவ்வாறு சிறைப் பிடிக்கப்பட்ட நூற்றுக்கணக்கான மாணவர்கள் இன்றும் கூட சிறைக் கொட்டடியில் அடைபட்டு கிடக்கின்றனர். ஆங் சான் சூகுயி தொடர்ந்து 17 ஆண்டுகள் வீட்டுச் சிறையில் அடைக்கப்பட்டுள்ளார். உலகிலேயே அதிக நாட்கள் சிறையிலிருந்த முதல் பெண் ஆங் சான் சூ குயி என்பது குறிப்பிடத்தக்கது. இவரை இன்னொரு நெல்சன் மண்டேலா என்று அழைக்கின்றனர். மாணவர் போராட்டத்திற்கு தலைமை தாங்கிய மின் கியோ நியாங் 1989 முதல் 2005 ஆம் ஆண்டு வரை சிறைவாசம் இருந்தார். இளைஞராக சிறைக்குச் சென்றவர் முதுமையோடு வெளியே வந்த காட்சி இராணுவ ஆட்சியின் அடையாளத்திற்கு எடுத்துக்காட்டாக உள்ளது. இந்த போராட்டத்தில் கலந்து கொண்டவர்களைத்தான் ‘88 ஜெனரேஷன்’ என்றும் அழைக்கின்றனர். அந்தப் போராட்டத்தில் ஈடுபட்ட பலரது குடும்பங்கள் சிதறி சின்னாபின்னமாய் போனது. அவர்களுக்கு உதவுவதற்காக தாய்லாந்திலிருந்து பல உதவிக்குழுக்கள் இயங்கி வருகிறது.
தற்போது நடைபெறும் ஜனநாயகத்திற்கான போராட்டத் திலும் மின் கியோ நியாங் ஈடுபட்டதால் மீண்டும் அவரை சிறைக்குள் தள்ளியுள்ளது இராணுவ அரசு.
கேலிக் கூத்தான ஜனநாயகம்!
1988ஆம் ஆண்டு நடைபெற்ற மகத்தான எழுச்சியைத் தொடர்ந்து 1990 மே மாதம் 27 ஆம் தேதி பொதுத் தேர்தலை நடத்தியது இராணுவ அரசு. இத்தேர்தலில் 93 கட்சிகள் போட்டியிட்டன. இதில் ஆங் சான் சூ குயி-இன் ‘என்.எல்.டி. - ஜனநாயகத்திற்கான தேசிய கட்சி’ மகத்தான வெற்றி பெற்றது. 485 இடங்களில் 392 இடங்களை இக்கட்சி கைப்பற்றியது. மொத்த இடத்தில் இது 80 சதம் என்பது குறிப்பிடத்தக்கது. இராணுவ ஆட்சியாளர்கள் எதிர்பாராத அளவில் இந்த வெற்றி அமைந்ததால், ஆங் சான் சூகுயி தலைமையில் ஜனநாயக அரசை அமைப்பதற்கு அனுமதிக்காமல், மக்கள் தீர்ப்பை தூக்கியெறிந்து ஆட்சி அதிகாரத்தை இராணுவ ஆட்சியாளர்களே தக்க வைத்துக் கொண்டுள்ளனர். முதலாளித்துவ சர்வாதிகாரம் என்பது ஜனநாயகத்திற்கு எப்போதும் நேர் விரோதமானது. சலகவிதமான அடக்குமுறைகளையும் மேற்கொண்டு ஆட்சி அதிகாரத்தை தக்க வைத்துக் கொண்டுள்ளது.
இந்த சம்பவங்களைத் தொடர்ந்து ஜெனரல் தான் ஷா தலைமையிலான ஆட்சியாளர்கள் பர்மாவிற்குள் வெளிநாட்டு முதலீடுகளுக்கான கதவுகளை திறந்து விட்டனர். இதனால் பர்மாவின் எண்ணை வளம், அரிசி உற்பத்தி, தேக்கு மர ஏற்றுமதி, வைரச் சுரங்கங்கள் என அனைத்து துறைகளிலும் தாராளமாக அந்நியர்கள் நுழைந்து கொள்ளையடிக்க அனுமதிக்கப்பட்டது.
கொள்ளை போகும் பர்மிய வளம்
அமெரிக்காவின் ‘ச்செர்வான்’ ஆயில் நிறுவனமும், பிரான்சின் ‘டோட்டல்’ நிறுவனமும், தாய்லாந்தின் ‘ஃபேம்’ நிறுவனமும் எண்ணை வளத்தை பங்கு போட்டு கொண்டன. மேலும் தாய்லாந்து வழியாக பல்வேறு துறைகளில் முதலீடுகள் செய்யப்பட்டு அந்நாட்டை மொத்தமாக சுரண்டி வருகின்றனர். பர்மாவிலிருந்து 25 சதவீதம் துணியை அமெரிக்கா இறக்குமதி செய்து வருகிறது. இதன் மூலம் கிடைக்கும் டாலர்களை கொண்டு இராணுவ அரசு தனது படை பலத்தை பெருக்கிக் கொள்வதையே பிரதான தொழிலாக மேற்கொண்டு வருகிறது. தற்போது மியான்மர் - பர்மா இராணுவத்தில் நான்கு லட்சத்திற்கும் மேற்பட்டோர் ஈடுபடுத்தப்பட்டுள்ளனர். அத்தோடு போராட்டக்காரர்களை ஒடுக்குவதற்கு நவீன ரக அயுதங்களையும் வாங்கி குவித்து வருகிறது.
இராணுவ ஆட்சியாளர்கள் 1997 ஆம் ஆண்டு முதல் அரசின் பட்ஜெட் - வரவு செலவு கணக்கை வெளிப்படையாக அறிவிப்பதில்லை என்பது குறிப்பிடத்தக்கது. அரசின் மொத்த வருவாயில் 40 - 60 சதம் வரை இராணுவத்திற்கே செலவழிக்கப் படுகிறது. கல்விக்கும் - சுகாதாரத்திற்கும் வெறும் ஒரு சதவீதம் மட்டுமே ஒதுக்கப்படுகிறது. மொத்தத்தில் இராணுவத்திற்கும் அவர்களது குடும்பத்திற்கும் வாரியிறைத்து தங்களது ஆட்சி அதிகாரத்தை துப்பாக்கி முனையில் தக்க வைத்துக் கொள்கிறது பர்மிய அரசு.
அந்நாட்டின் வேலையிண்மை தற்போது 10 சதவீதத்திற்கும் மேல் அதிகரித்துள்ளது. மேலும், 10 சதவீதம் செல்வந்தர்களிடம் அந்நாட்டின் மொத்த வருவாயில் (ஜி.டி.பி.) 32.4 சதம் செல்வம் குவிந்துள்ளது. அதேசமயம் 10 சதவீதம் உழைக்கும் மக்களிடம் வெறும் 2.8 சதவீதமே சென்றடைகிறது. அரிசி ஏற்றுமதியில் முக்கிய இடத்தை வகித்த பர்மா இன்றைக்கு ஓபியத்தை (போதைப் பொருள்) ஏற்றுமதி செய்து வருவதில் இருந்தே இராணுவ ஆட்சியாளர்களால் சீரழிக்கப்பட்ட நிலையை உணர முடியும். ஓபியம் ஏற்றுமதியில் முதலிடத்தை வகிப்பது அமெரிக்க வழியிலான ஜனநாயகம் நடைபெறும் ஆப்கானிஸ்தான் என்பது குறிப்பிடத்தக்கது.
சமீபத்தில் திரு. வால்கவ் ஹெவல் மற்றும் திரு. டெஸ்மண்ட் எம். டிட்டு என்ற இரு நோபல் பரிசு பெற்ற ஆய்வாளர்கள் பர்மா குறித்து ஆய்ந்து ஐ.நா.விற்கு சமர்ப்பித்த அறிக்கையில் பல அதிர்ச்சிசூட்டும் தகவல்கள் வெளியா கியுள்ளது. குறிப்பாக, அந்நாட்டு மக்கள் தொகையில் 75 சதம் பேர் வறுமைக் கோட்டிற்கு கீழே இருப்பதாக தெரி வித்துள்ளனர். ஐந்து வயதிற்கு உட்பட்ட 36 சதவீத பர்மிய குழந்தைகள் குறைந்த எடையுடன் இருப்பதாகவும், மூன்றில் ஒரு பகுதி குழந்தைகள் 5 ஆம் வகுப்பு வரைகூட பள்ளி கல்வியை முடிப்பதில்லை என்றும் தெரிவித்துள்ளனர். மேலும் 2005 ஆம் ஆண்டு எடுக்கப்பட்ட கணக்கெடுப்பின்படி பர்மா அகதிகளில் 5 இலட்சம் பேர் தாய்லாந்திலும், 15,000 பேர் பங்களாதேஷிலும், 60,000 பேர் இந்தியாவிலும், 25,000 பேர் மலேசியாவிலும் மேலும் 2,50,000 பேர் இசுலாமிய நாடுகளில் தஞ்சமடைந்திருப்பதாக கூறப்படுகிறது. இது தவிர சின்ஸ், கச்சின்ஸ், ஷான், கரன்ஸ் போன்ற சிறுபான்மை இன மக்களை அவர்களது வாழிடங்களி லிருந்து இடம் பெயர வைக்கப்பட்டுள்ளனர். மேலும், அங்குள்ள சிறுபான்மை தேசிய இனத்தவரிடையே பகைமையை உருவாக்கி, அவர்களுக்குள் மோதலை ஏற்படுத்தி வருவதோடு, பர்மியர்கள் என்ற தேசிய அடையாளத்தையும் அழித்து வருகின்றனர். மேலும், 2500க்கும் மேற்பட்ட கிராமங்கள் முற்றிலுமாக அழிக்கப்பட்டுள்ளதாக அந்த அறிக்கை தெரிவிக்கிறது.
இராணுவ ஆட்சியாளர்களின் ஊழல் மற்றும் ஊதாரித் தனத்தாலும், அந்நிய நிறுவனங்கள் பர்மாவின் செல்வத்தை கொள்ளையடித்துச் செல்வதாலும் ஏற்பட்ட நெருக்கடியின் ஒரு பகுதியாகத்தான் தற்போதைய பெட்ரோலிய பொருட்களின் விலை உயர்வும், அதையொட்டிய போராட்டமும் விண்ணை கீறிக் கொண்டு வந்துள்ளது.
துப்பாக்கி முனைகளை எதிர் கொள்ள அந்நாட்டின் புத்த துறவிகள் அமைதியான வழியில் தங்களது எதிர்ப்புகளை தெரிவித்து வருகின்றனர். 88 ஆம் ஆண்டு அவர்கள் போராட்டக் காலத்தின் போது இராணுவ ஆட்சியாளர்களின் குடும்ப விழாக்களில் எதிலும் பங்கேற்கப்போவதில்லை என்றும், மேலும் பாரம்பரிய மத ரீதியான சடங்குகளைக் கூட நடத்த மாட்டோம் என்றும், அவர்கள் வழங்கும் எந்த கொடையையும் ஏற்க மாட்டோம் என்றும் அறிவித்தனர். அத்தகைய போராட்ட வழி முறைகளையும் தற்போது கையாண்டு வருகின்றனர்.
பர்மா கலாச்சார முறைப்படி அந்நாட்டில் உள்ள ஒவ்வொரு குடும்பத்திலிருந்தும் புத்த துறவியாக செயலாற்று வதற்கு ஒருவரை அனுப்பி வைப்பது வழக்கம். பர்மா இராணுவத் திற்கு நிகராக அமைப்பு ரீதியாக திரண்டுள்ளவர்கள் புத்த துறவிகள் என்பது குறிப்பிடத்தக்கது. கிட்டத்தட்ட 5 லட்சம் புத்த துறவிகள் அந்நாட்டில் உள்ளனர். இவர்கள் அனைவரும் ஜனநாயக போராளி ஆங் சான் சூ குயி மற்றும் இதர ஜனநாயக அமைப்புகளின் போராட்டங்களுக்கு நேசக்கரம் நீட்டி வருகின்றனர். பர்மாவில் நடைபெறும் ஜனநாயக போராட்டத் திற்கு உலகம் முழுவதும் உள்ள உழைப்பாளி மக்கள் ஆதரவு இயக்கங்களை நடத்தி வருகின்றனர்.
இந்தியாவில் உள்ள அரசியல் கட்சிகளிலேயே மார்க்சிஸ்ட் கம்யூனிஸ்ட் கட்சிதான் முதன் முதலில் பர்மாவிற் கான போராட்டத்திற்கு ஆதரவு தெரிவித்ததோடு, பர்மாவில் ஜனநாயகத்தை மீட்டெடுப்பதற்கு இந்திய அரசும் ராஜதந்திர ரீதியான நடவடிக்கைகளை மேற்கொள்ள வேண்டும் என்று மார்க்சிஸ்ட் கம்யூனிஸ்ட் கட்சி வலியுறுத்தியுள்ளது.
மேலும் ஏகாதிபத்திய சக்திகள் அந்நாட்டின் மீது கொண்டு வரும் எந்தவிதமான பொருளாதார தடைகளையும் ஏற்க முடியாது என்று வலியுறுத்தி வருகிறது.
உலகம் முழுவதும் உள்ள ஜனநாயக சக்திகள், பர்மாவில் கைது செய்து பல வருடங்களாக சிறையில் உள்ள அரசியல் கைதிகள், புத்த துறவிகள் மற்றும் போராட்டக்காரர்களை உடனடியாக விடுதலை செய்வதோடு, அந்நாட்டில் ஜனநாயக அரசு அமைய வேண்டும் என்று வலியுறுத்தி வருகின்றன.
அத்தோடு, பர்மாவின் ஜனநாயகத்தை புதைகுழிக்கும் அனுப்பும் அந்நாட்டு இராணுவ ஆட்சியாளர்களுக்கு ஆதரவான பர்மாவின் அரசியல் சாசன சட்டத்தையும் திருத்த வேண்டும் என்று அங்குள்ள ஜனநாயக மற்றும் முற்போக்கு சக்திகள் வலியுறுத்தி வருகின்றன.
20ஆம் நூற்றாண்டு காலனியாதிக்கத்திற்கு எதிரான போராட்டத்தில் மகத்தான பங்கினை ஆற்றியது. 21ஆம் நூற்றாண்டு பர்மா, பாகிஸ்தான், பங்களாதேஷ், நேபாளம், இந்தோனேஷியா என பல்வேறு நாடுகளில் நிலவும் இராணுவ ஆட்சியாளர்களின் சர்வாதிகாரத்தை எதிர்த்து ஜனநாயகத்தை மீட்பதற்கான போராட்டத்தில் முக்கிய பங்கு வகிக்கிறது.
இத்தாலிய கம்யூனிஸ்ட் கட்சி பொதுச் செயலாளர் அந்தோனியா கிராம்சி கூறியது போல், ‘சோசலிசத்திற்கான போராட்டத்தில் நொடிப் பொழுது கண்ணயர்ந்தால் கூட பாசிசம் எனும் கொடுந் தண்டனை நம்மை வந்து சேரும்’ என்ற உன்னதமான கூற்று எவ்வளவு நிதர்சனமானது என்பதை பர்மா விஷயத்தில் உணர முடிகிறது.
இறுதியா, இந்தியாவிலும் கூட பிற்போக்கு ஜனநாயக சக்திகள் சமீப ஆண்டுகாலமாக தற்போது நிலவும் ஜனநாயகத்திற்கு எதிராக தொடர் தாக்குதல்களை தொடுத்து வருகின்றனர். குறிப்பாக, ‘இரு கட்சி ஆட்சி முறை’, ‘ஜனாதிபதி ஆட்சி முறை’, ‘நிலையான அரசு - ஐந்தாண்டுகளுக்கு நீடித்த ஆட்சி முறை’ போன்ற கோஷங்களை முன் வைப்பதை பார்க்கிறோம். இவையெல்லாம் உழைப்பாளி மக்களின் நலன்களை காப்பதற்காக அல்ல; மாறாக, ஏகாதிபத்திய - பெருமுதலாளித்துவ ஆளும் வர்க்கத்தின் தங்கு தடையற்ற சுரண்டலை பாதுகாப்பதற்கே. எனவே, இந்திய உழைப்பாளி மக்கள் விழிப்போடு இருந்து ஜனநாயகத்தை பாதுகாப்பதற்கான போராட்டத்தில் உறுதியோடு செயலாற்ற வேண்டியுள்ளது.
இந்திய மார்க்சிய அறிஞர் பேராசிரியர் பிரபாத் பட்நாயக் கூறுவதுபோல், ‘ஜனநாயகம் வர்க்கப் போராட்டத்தின் களம்.’ எனவே அதனை பாதுகாப்பதற்கான போராட்டத்தில் நாம் முன்னிற்க வேண்டும். பர்மாவில் நடைபெறும் ஜனநாயகத்திற் கான போராட்டத்திற்கு நேசக்கரம் நீட்டுவோம்! வெற்றிபெற வாழ்த்துவோம்!!

ஆதாரம் :
1. பர்மாவின் ஜனநாயகப் போராளி, ஆங் சான் சுய் குய்,
என். ராமகிருஷ்ணன், சவுத் ஏசியன் புக்ஸ், 1992.
2.டெக்கான் க்ரானிக்கல்
3.பிரண்ட் லைன்
4.பீப்பிள்ஸ் டெமாக்ரசி
5.http://en.wikipedia.org/wiki/Burma
6.http://www.cpa.org.au
7.http://www.zmag.org
8.http://www.CrisisGroup.org